سطح سرمی سایتوکاین‌ها در بیماران حاد و مزمن تب مالت

اهداف: طی عفونت بروسلوز ماکروفاژها و لنفوسیت‌های T نقش مهمی در پاکسازی میکروبی ایفا می‌کنند. سایتوکاین‌ها، پروتئین‌های کوچکی هستند که در فعال‌سازی، تمایز و عملکرد سلول‌های ایمنی نقش دارند. الگوی ترشحی سایتوکاینی می‌تواند بر نتیجه بالینی عفونت بروسلوز موثر باشد. هدف از این مطالعه بررسی سطح بعضی سایتوکاین‌های مهم طی پاسخ ایمنی در بیماران مبتلا به تب مالت مزمن و حاد بود. روش‌ها: در این مطالعه مورد- شاهد که در بیمارستان توحید سنندج به انجام رسید، 63 بیمار مراجعه‌کننده به بخش عفونی مورد مطالعه قرار گرفتند. 30 نفر به‌عنوان کنترل انتخاب شدند. 12سی‌سی خون برای انجام آزمایشات تشخیص بروسلوز مانند سرولوژی، کشت و PCR از هر نمونه گرفته شد. سایتوکاین‌ها به روش الایزا اندازه‌گیری شدند. داده‌های به‌دست‌آمده به نرم‌افزار آماری SPSS 12 وارد و با استفاده از آزمون‌های T مستقل و من- ویتنی تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: سطح سرمی سایتوکاین‌های IL-6، IL-8، IFN-، IL-10 و TGF-β در مبتلایان حاد و مزمن به‌طور معنی‌داری از گروه کنترل بیشتر بود، اما بین سطح این سایتوکاین‌ها در بیماران حاد و مزمن تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. سطح سرمی IL-12p70 علاوه بر آنکه در مبتلایان حاد و مزمن به تب مالت به‌طور معنی‌داری از گروه کنترل بیشتر بود، در بیماران حاد نیز نسبت به بیماران مزمن به میزان معنی‌داری بیشتر بود. نتیجه‌گیری: در بروسلوز سایتوکاین‌های التهابی و غیرالتهابی افزایش می‌یابد. به‌نظر می‌رسد که کم‌بودن سطح IL-12p70 در بیماران مزمن نسبت به حاد، نشان‌دهنده نقص ماکروفاژها در بیماران مزمن باشد.